As amoras negras
Crin que buscaba
as amoras negras,
e encontrei a rosa de silveira.
Crin que collía
a rosa branca,
e fincouse a espiña nas miñas veas.
Crin que sairía
caravel quente,
e xermolou un regueiro de leite.
Crin que o regueiro
afundíase en terra,
e fluíu ao Océano verde.
Crin que era aquilo
o verde Océano,
e era o río eterno de estrelas.
Crin que acharía,
cruzando o ceo,
ao Señor de todo e a nada.
E só encontrei
puñado de amoras
que de amor na miña man sangraban.
as amoras negras,
e encontrei a rosa de silveira.
Crin que collía
a rosa branca,
e fincouse a espiña nas miñas veas.
Crin que sairía
caravel quente,
e xermolou un regueiro de leite.
Crin que o regueiro
afundíase en terra,
e fluíu ao Océano verde.
Crin que era aquilo
o verde Océano,
e era o río eterno de estrelas.
Crin que acharía,
cruzando o ceo,
ao Señor de todo e a nada.
E só encontrei
puñado de amoras
que de amor na miña man sangraban.
Agustín García Calvo
Fotografía de Roque Soto
Banda sonora:
Las moras negras - Amancio Prada
Comentarios