Epitafio a Noriega Varela
Perdoade cando esbardallei e finxín.
Pro foi verdade que amei a flor do toxo
e as pucharcas do monte,
que endexamais saberán das estralas que as miran.
Con sombreiros novos cubrín meus desacougos
e morrín na beiramar sen despedirme
das uces, das queirogas, das folerpas da neve,
das mozas da montaña e da montaña mesma,
que andará preguntando polo seu soñador.
Perdoade cando esbardallei e finxín.
Pro foi verdade que amei a flor do toxo
e as pucharcas do monte,
que endexamais saberán das estralas que as miran.
Con sombreiros novos cubrín meus desacougos
e morrín na beiramar sen despedirme
das uces, das queirogas, das folerpas da neve,
das mozas da montaña e da montaña mesma,
que andará preguntando polo seu soñador.
Álvaro Cunqueiro
Fotografía de Emilio Blanco
Banda sonora
Comentarios