exclamaba un ancián cando todos en roda estabamos sentados ao amor da lume, mentres daban as doce en Noiteboa-. E imaxinabámonos a esas mansas criaturas sobre a palla da corte en que moraban, e a ningún xamais se lle ocorría dubidar que nese instante se postraban de xionllos. Poucos homes crerían que tan bela fantasía nestes tempos. Sen embargo sento que se alguén me dixese en Noiteboa: "Ven, vaiamos ver como os bois se axeonllan no curral remoto daquel vieiro que adoitabamos visitar na nosa infancia", eu me iría con el na penumbra coa esperanza de podelos ver.
Os bois. Thomas Hardy
Fotografía de Roque Soto
Comentarios