Terra sucada

Terra sucada, poema
de cen versos na outonía!
Orballa na cal, no escuro
camiño de tantas vidas...
Ferve o gráu, pulo enterrado
da espranza, nena dormida.
Terra do céio arrincada!
Chora a terra desterrada,
terra arada, nai perdida.


Nimbos
Xosé María Díaz Castro


Por riba de Bendollo. Fotografía de Roque Soto



Banda sonora



Comentarios

Publicacións populares