Crudel anguria isolada
que fura nos aers doentes
seu voo inmóvil, somentes
hasta o corazón da nada.
Hastra o corazón. Cravada
aló onde un anxo senlleiro
leite e mel da ao viaxeiro
urro inmóvil tremelido
que adianta de sí, detido,
lixeiro, sempre lixeiro.
Fabulario novo
Manuel Cuña Novas
Castiñeiros. Fotografía de Roque Soto
Comentarios