Flor carmesí


Pois a flor carmesí da nosa vida é devorada polo verme da verdade,
E ningunha man recollerá os murchos pétalos da rosa da xuventude.


Non obstante, non me arrepinto de amarte, que outra cousa pode facer un rapaz?
Os ávidos dentes do tempo corroen, perseguindo as silenciosas pegadas dos anos.


O leme balancéanos na tempestade, e cando a tormenta da xuventude pase,
Sen liras, sen laúde e sen coro, a tranquila morte do navegante finalmente chega.




Oscar Wilde

Fotografía de Roque Soto



Comentarios

Publicacións populares