En busca da cagalla do lagarto

Aquel mar insumiso e sempre meditado

-achegádeme ó mar

abrir ventanas

no arrepío da morte hei ver as ondas

¿Era aquel o teu mar do final da existencia?

Un mar nunca esquecido e acaso recobrado

nunha memoria póstuma

na estación das camelias que suceden á morte

onde a luz é certeza

Mar insumiso da desesperanza

cómplice do abandono coma unha ave

difundida no vento

Querías ver o mar en estado de fuga

o seu latir en tempos de infortunio

Busacabas a razón do teu destino

Na chuvia

Nos últimos navíos

No pacto das palabras

Nun aquel de escritura xa en quebranto

No vacío das cousas

No seu valeiro existencial e mudp

Ollabas no caderno perdido de follas amarelas

Na exigua permanencia das horas favorables

Na radical soidade

Na radical soidade coma un eco

Vida secreta de Rosalía
Luz Pozo Garza

Fotografía de Roque Soto