Coa cegueira azul
dos que volven de alto mar
cheguei a Granada
e vina transparente
peiteada de soños
no seu xardín de noites.
Bebín os seus escintileos
nas fontes
e coñecín o licuado
sexo da neve.
Respirei as súas sombras
e enchín os meus pulmóns
para futuras alboradas.
Agora que o meu pai reclámame
con bágoas de area
dóeme afastarme
do seu aroma.
Shakîr Wa'el
Odalisque de Henri Matisse
Comentarios