Poema a Rosalía
Do mar pola orela
mireina pasar
na frente unha estrela
no bico un cantar.
E vina tan sola
na noite sin fin
que inda recei pola probe da tola
eu, que non teño quen rece por min!
A Musa dos pobos
que vin pasar eu,
comesta dos lobos,
comesta morreu...
Os ósos son dela
que vades gardar.
¡Ai, dos que levan na frente unha estrela!
¡Ai, dos que levan no bico un cantar!
mireina pasar
na frente unha estrela
no bico un cantar.
E vina tan sola
na noite sin fin
que inda recei pola probe da tola
eu, que non teño quen rece por min!
A Musa dos pobos
que vin pasar eu,
comesta dos lobos,
comesta morreu...
Os ósos son dela
que vades gardar.
¡Ai, dos que levan na frente unha estrela!
¡Ai, dos que levan no bico un cantar!
Manuel Curros Enriquez
Fotografías.
©Sergey Dolya
©Anton Petrus
Comentarios