TACTO DE NUBE

O vento é branco e sopra longamente

O vento é branco e sopra longamente na esfriada devesa
vai e vén desa a altura dos montes nos que estou abatido
hai un tacto de nube sobre toda a planicie que respiro
esta paisaxe intensa non é bálsamo é enigma
de rochedos antigos incertezas presentes non é un alivio verde
no espazo largacío que inclinei no camiño ah tráxico horizonte
oerigoso esplendor doado atallo saudade do verao
un arreguizo encharca o corazón de xeado sangue
o vento é branco e sopra nos meus ósos que foxen do solpor.

Seivas de amor e de tránsito
Miguel Anxo Fernán-Vello
Fotografías de ©Emilio Blanco


Comentarios

Publicacións populares