PÉNSOME NO VENTO
L' obscurité des eaux
Escoito resoar a auga que cae no meu sono.
As palabras caen como a auga eu caio. Debuxo
nos meus ollos a forma dos meus ollos, nado nas miñas
augas, dígome nos meus silencios. Toda a noite
espero que a miña linguaxe logre configurarme. E
pénsome no vento que vén, permanece
en min. Toda a noite camiñei baixo a chuvia
descoñecida. A min déronme un silencio
pleno de formas e visións (dis). E corres desolada
como o único paxaro no vento.
Fotografías: Blue mountain thyme. ©Hannah Dewey
Comentarios