SEN ONTE NIN LEMBRANZA
Un prisioneiro nun tren
Amarga é a súa primeira noite
e amargo o seu primeiro día
nunha terra estraña.
Amargas foron as súas monótonas noites,
mentres mordía a fame,
o apetito ardente,
e, retorcéndose, mastigaba unha lembranza,
tiraba o po dos obxectos que enchían a maleta.
O ardente vertixe leva unha pedra:
un prisioneiro nun tren,
que non coñeceu o azo do sol,
nin a fragrancia do po,
nin a dourada do sal no vento dos mares.
Desde fai unhas semanas, e naquel
seu triste cuarto,
o po suxéitase ás cousas da maleta,
suxéitase ó rostro que, ao espirse
e ao marchar, tenramente,
deixoulle
sen onte nin lembranza.
nunha terra estraña.
Amargas foron as súas monótonas noites,
mentres mordía a fame,
o apetito ardente,
e, retorcéndose, mastigaba unha lembranza,
tiraba o po dos obxectos que enchían a maleta.
O ardente vertixe leva unha pedra:
un prisioneiro nun tren,
que non coñeceu o azo do sol,
nin a fragrancia do po,
nin a dourada do sal no vento dos mares.
Desde fai unhas semanas, e naquel
seu triste cuarto,
o po suxéitase ás cousas da maleta,
suxéitase ó rostro que, ao espirse
e ao marchar, tenramente,
deixoulle
sen onte nin lembranza.
Jalil Hawi (1925-1982)
Debuxo de ©Gianni De Conno
Comentarios