Alma de noite
Furtivo descende dos negros bosques
un venado azul, a alma.
É de noite e sobre os chanzos musgosos
vese unha fonte branca.
O sangue e un grupo de armas antigas
murmuran no val dos piñeiros.
A lúa brilla sempre en paraxes derruidos;
embriagada por velenos escuros,
máscara de prata inclinada
sobre o soño dos pastores;
cabeza abandonada en silencio polas súas sagas.
Oh, abre ela as súas frías mans baixo arcos de pedra
mentres lento sobe un dourado verán á cega fiestra
e toda a noite óense sobre o verde
os pasos da danzarina,
e a voz da curuxa que chama ao ebrio
en púrpura tristeza.
Georg Trakl (1887-1914)
The Low Edge of the Storm, de © Catherine Hyde
Comentarios