Desde a nada
Ti ves brotar en min reconfortante
espirais da violeta en castro celta
ou praias caracolas no burato da loia.
Desde agora coñeces toda xénese
o arrebato de amor á natureza
que concibe estes versos que son vida.
A creación intuida nos teus ollos
ensinoume de min a perspectiva
e viu nacer o poema desde a nada.
A espiral da violeta é flor de pedra
que cultiva Galicia no meu dentro.
A boca violeta
Claudio Rodríguez Fer
Comentarios