Son unha rocha

Un día de inverno
dun escuro e insondable decembro
encóntrome só
contemplando dende a miña ventá as rúas
cubertas pola silenciosa e fría mortalla da neve caída.
Son unha rocha,
son unha illa.

Levantei muros,
unha fortaleza profunda e poderosa
na que ninguén pode penetrar.
Non teño ningunha necesidade de amizade; a amizade causa dor,
desprezo a risa e o amor.
Son unha rocha,
son unha illa.

Non me faledes do amor,
xa teño oído esa palabra antes,
agora dorme na miña memoria
e non vou perturbar o sono de sentimentos que xa están mortos,
se nunca tivese amado xamais tería chorado.
Son unha rocha,
son unha illa.

Teño os meus libros
e a miña poesía que me protexen.
Estou escudado na miña coiraza,
oculto no meu cuarto, a salvo dentro da miña matriz,
non toco a ninguén e ninguén me toca a min.
Son unha rocha,
son unha illa.

E unha rocha non sente ningunha dor.
E unha illa nunca chora.



I am  a rock

A winter's day
in a deep and dark December
I am alone-
Gazing from my window to the streets below
On a freshly fallen silent shroud of snow.
I am a rock, I am an island.

I've built walls,
A fortress deep and mity
That none may penetrate
I have no need of friendship
friendship causes pain
It's laughter and loving I disdain
I am a rock, I am an island

Don't talk of love
but I've heard the word before
It's sleeping in my memory
I won't disturb the slumber of the feelings that have died
If I never loved I never would have cried
I am a rock, I am an island

I have my books
and my poetry to protect me
I am shielded in my armour
Hiding in my room, safe within my womb,
I touch no one and no one touches me.

I am a rock, I am an island
And a rock feels no pain, and an island never cries.



Soy una roca

Un día de invierno
De un profundo y oscuro diciembre
Estoy solo,
Observando desde mi ventana las calles
En un reciente y silencioso sudario de nieve

Soy una roca,
Soy una isla,
He construído muros,
Una fortaleza profunda y poderosa
Que nadie puede penetrar
No necesito amistad; la amistad hace daño
Su risa y su cariño desdeño

Soy una roca
Soy una isla
No hablo de amor,
Pero he oído esas palabras antes
Duermen en mis recuerdos
No interrumpiré el letargo de los sentimientos que han muerto
Si nunca hubiese vivido, nunca hubiese llorado

Soy una roca
Soy una isla
Tengo mis libros
Y mi poesía para protegerme
Estoy escudado en mi armadura
Oculto en mi habitación, seguro dentro de mi útero
No toco a nadie y nadie me toca

Soy una roca
Soy una isla
Y una roca no siente dolor

Y una isla nunca llora



Paul Simon
Sounds of silence (1965). Simon & Garfunkel

Comentarios

Publicacións populares