No manto da auga

E trocouse a cor das algas/ E secou a auga no mar/ E ti baixaches onte correndo ao fondo/Outra vez mais,/Por entre os grandes peixes/Que agonizantes viante pasar…/Berrando moitos nomes de homes/Que moveran o mundo/Pro ningún de eles baixa/Cando algunha noite se nos seca o mar./ Soio na sima mais fonda/podes perlas atopar/Atopar perlas e corales na negrura da noite/Agora que as augas ergueron paseniño o seu manto/Agora deixaremos señales nos oceanos mortos/E saberemos os camiños/Cando algunha noite se nos seque o mar.



En el manto del agua

Y cambió el color de las algas/y secó el agua en el mar/Tu bajaste ayer corriendo al fondo/Otra vez más,/Por entre los grandes peces/Que agonizantes te veían pasar/Gritando muchos nombres de hombres/Que movieran el mundo/Pero ninguno de ellos baja/Cuando alguna noche,/Ahora que las aguas levantaron lentamente su manto/Ahora dejaremos señales en los océanos muertos; Y sabremos los caminos/Cuando alguna noche se nos seque el mar.



Emilio Cao
No manto da auga (Guimbarda, 1982)





Pinturas:
Musa do mar. Fermín González Prieto
Serea. Máximo Ramos
Praia da Lanzada. Luís Pintos Fonseca

Comentarios

Publicacións populares