Lúa viaxeira de ManhattanA loura e de ollada pícara Magdalena non resistía nin un só minuto sen resaltar o brillo que quitaba protagonismo á luminosidade da Lúa que apaciblemente esparcía luz sobre as calmas augas daquel litoral levantino, perfumado por árbores en flor de noite estival anunciante de intercambios de agarimos.
Pero nin as paisaxes das novelas de Vicente Blasco Ibáñez nin a veciñanza en cores policromáticos cheos de luz de Joaquín Sorolla interferían no choque de dúas personalidades diferentes que se ían a fundir nun prolongado abrazo como o que imaxinou aquel lunático director de cinema coa adolescente neta dun non menos neurótico escritor, compatriota do que elixiu ese barrio neoiorquino para darlle titulo ao filme que coincidiu un pouco antes do paseo de Magdalena con Xesús naquela praia mediterránea chea de vida.
Fotogramas do filme Manhattan, de Woody Allen
Comentarios