Quinta do Xordo
Soñando que soñaba atopeime
á beira dun estraño personaxe,
un vello entre o Capricho e o Desastre
fundido a unha paleta e a un pincel.
Pintaba, ensimesmado, na parede
un fresco cos tolos máis infames
revoltos nun sórdido aquelarre
a modo de ensalada Baudelaire.
Quinta do Xordo,
casa de tolos,
o Soño da Razón
produce monstros.
No medio da insólita reunión
batíase o da Triste Figura
en duelo contra un órgano que Schumann
tocaba coa orella de Van Gogh.
Bailaba xunto ao lume Maldoror
un vals con Luís II de Baviera
debaixo dos pétalos que Ofelia
regaba desde un éxtase de Artaud.
Sufría unha iluminación Rimbaud
e nela aparecíaselle Hamlet
montado a lombos do Marqués de Sade
tirado por Calígula e Nerón.
Atada polo Capitán Ahab
deixábase violar Juana a Tola
por Hölderlin e Nietzche en plena euforia,
un pouco máis aló do ben e o mal.
Transido por aquela bacanal
de reis, criminais e poetas
caín desvanecido na quimera
do outro lado da realidade.
De súpeto aquela orxía esfumouse
e ao espertar vinme mirando a Goya
durmido baixo o Reino das Sombras
do soño que soñaba a miña razón.
Nudo
Luis Eduardo Aute
Fotografía de © Roque Soto
Comentarios