A abordaxe dunha illa

Facía perto de dez anos que a miña saúde declinaba cada día máis; e pouco tempo antes de emprender a miña viaxe cría haber chegado ao último acto da miña vida e non ter que esperar máis que a enfermeira e o empresaria de pompas fúnebres. Aconselláronme que probase os mares do Sur, e non me desagradó a idea de atrevesar como unha pantasma, e levado como un fardo, paraxes que me atraeran cando gozaba de mocidade e saúde. Fretei, pois, a goleta do doutor Merrit, que se chamaba Le Cásco -setenta e catro toneladas-, e fíxenme á vela en San Francisco a fins de xuño de 1888, visitei as illas do Este e a principios do ano seguinte me atopaba en Honolulú. Unha vez alí, desanimado para reemprender a miña vida de reclusión no meu carto de doente, decidín proseguir o meu periplo nunha goleta mercante que se chamaba L' Equater, de algo máis de setenta toneladas, e pasei catro meses entre os Atolis (illas baixas de coral) do grup Gilbert, e acadei Samoa, a fins do ano 1889. Entre tanto, o costume e o agradecemento empezaran a atarme a aquelas illas; recobrara as forzas perdidas; tiña amigos, había descuberto xuros novos: o tempo durante as miñas viaxes, transcorrera como nos contos de fadas; polo tanto, decidín quedarme alí.




El abordaje a una isla

Hacía cerca de diez años que mi salud declinaba cada día más, y poco tiempo antes de emprender mi viaje creí haber llegado al último acto de mi vida y no tener más que esperar que a la enfermera y al empresario de pompas fúnebres. Me aconsejaron que probara los mares del Sur y no me desagradó la idea de atravesar como un fantasma, y llevado como un fardo, parajes que me habían atraído cuando era joven y gozaba de salud. Fleté, pues, la goleta del doctor Merrit, que se llamaba Casco, de setenta y cuatro toneladas, zarpé de San Francisco a fines de junio de 1888, visité las islas del este y a principios del año siguiente me encontraba en Honolulú. Una vez allí, desanimado para reanudar mi vida de reclusión en mi habitación de enfermo, decidí seguir mi periplo en una goleta mercante, la Equator, de algo más de setenta toneladas, pasé cuatro meses entre los atolones (islas bajas de coral) de las Gilbert y alcancé Samoa a finales del año 1889. Mientras, la costumbre y el agradecimiento empezaron a atarme a aquellas islas; recobrara las fuerzas perdidas; tenía amigos, había descuberto intereses nuevos: el tiempo durante mis viajes, transcurrió como en los cuentos de hadas; por tanto, decidí quedarme allí.



Nos mares do Sur
Robert Louis Stevenson (1850-1894)


Fotografías de © Emilio Blanco "Milucho"

Comentarios

Publicacións populares