Ás veces detéñome na beira,
Onde as penas verten os seus fluxos,
E as augas turbulentas suspiran e quéixanse De secretos incontables.
Dende as simas profundas de vales sen nomes, e dende outeiros e chairas que ningún mortal tenhollado, a mística marusía e a áspera ondada suxiren como taumaturgos malditos un milleiro de horrores, henchidos polo temor que xa contemplaron épocas hai tempo esquecidas.
Oh ventos salgados que tristemente barredes as nuas rexións abisais;
Oh pálidas ondas salvaxes, que recordades o caos que a Terra deixou tras de si;
Unha soa cousa pídovos:
Gardade por sempre oculto o voso antigo saber!
H.P. Lovecraft
Fotografía de © Roque Soto
Comentarios