Letras Galegas 2016
O pobo que deixa perder a súa palabra
creada, herdada, usada, revelada,
aquela que lle é propia e singular,
a que é unicamente sua,
está emprobrecendo ó mundo
e perpretando o seu propio xenocidio.
Ese povo vil
ollará aniquilada a súa lembranza
e o seu nome indigno
borrárase, sen máis, do universo:
hai agresiós á beleza e ó espíritu
que a vida non tolera nen perdoa.
El pueblo que deja perder su palabra
creada, heredada, usada, revelada,
aquella que le es propia y singular,
la que es únicamente suya,
está empobreciendo al mundo
y perpetrando su propio genocidio.
Ese pueblo vil
hallará aniquilado su recuerdo
y su nombre indigno
se borrará, sin más, del universo:
hay agresiones a la belleza y al espíritu
que la vida no tolera ni perdona.
Os lonxes do solpor
Manuel María
Murais de Manuel Prego de Oliver
Comentarios