Que tarde tanto


Deixa que se alongue esta inquedanza de agora.
Que tarde, que tarde tanto
                                          a patria deste
movimento da sevidume do pan.
Eu acaramelaba fechada nunha urna
pero non lazaba nunca a miseria dunha carencia.
Deixa que deite
                          unha présa lentísima
e que o desexo sexa
            inmobilización da urxencia.

***
Deja que se alargue esta inquietud del ahora.
Que tarde, que tarde tanto
                                          la patria de este
movimiento de la servidumbre del pan.
Yo me acaramelaba encerrada en una urna
pero no enlazaba nunca la miseria de una carencia.
Deja que mane
                          una prisa lentísima
y que el deseo sea
              inmovilización de la urgencia.




Que tarde tanto


Se falase de ti non pronunciaría
                                                            as sílabas supremas
pero bicas ben e gústame estar contigo.
O meu verde co teu azul.
Delirio de ramas.
O meu verde co teu azul.

Abstéñome de pronunciar esas sílabas sublimes
pero gústame cómo abrazas e o teu pelo fai xogo co meu vestido.
Os teus dedos patinan nas miñas medias.
O meu verde co teu azul.




Yolanda Castaño

Fotografías de © Albert Rosey


Comentarios

Publicacións populares