Arquitecto de soños
Construín unha casa azul
xunto a un lago
cheo de esmeraldas
debuxei un manancial de luz
que bañaba un bosque
de palmeiras.
Sobre o papel pintei
sete fiestras,
sete azuis ollos de cristal
e deixei despois
a porta aberta
convidando sempre a entrar.
O salón era un gran xardín
de carabelos, rosas e violetas
as guitarras daban ao lugar
a cor alegre dunha festa.
Colguei a casa azul
xunto á miña cama
e pensando nela
durminme.
Escoteia túa chegada despois
como un suspiro
e oínche dicir ven
xunto a min
As túas palabras eran
como un cascabel
que tristes soaba
cando espertei.
Contemplei a casa
a fonte, o xardín
pero ti, miña amiga
non estabas alí.
Porque a un sono que máis,
pódeselle pedir?
Porque a un soño que máis,
pódeselle pedir?
xunto a un lago
cheo de esmeraldas
debuxei un manancial de luz
que bañaba un bosque
de palmeiras.
Sobre o papel pintei
sete fiestras,
sete azuis ollos de cristal
e deixei despois
a porta aberta
convidando sempre a entrar.
O salón era un gran xardín
de carabelos, rosas e violetas
as guitarras daban ao lugar
a cor alegre dunha festa.
Colguei a casa azul
xunto á miña cama
e pensando nela
durminme.
Escoteia túa chegada despois
como un suspiro
e oínche dicir ven
xunto a min
As túas palabras eran
como un cascabel
que tristes soaba
cando espertei.
Contemplei a casa
a fonte, o xardín
pero ti, miña amiga
non estabas alí.
Porque a un sono que máis,
pódeselle pedir?
Porque a un soño que máis,
pódeselle pedir?
Arquitecto de sueños
Construí una casa azul
junto a un lago
lleno de esmeraldas.
Dibuje un manantial de luz
que bañaba un bosque
de palmeras.
Sobre un papel pinté
siete ventanas,
siete azules ojos de cristal
y dejé después
la puerta abierta
invitando siempre a entrar.
El salón era un gran jardín
de claveles, rosas y violetas.
Las guitarras daban al lugar
el calor alegre de la fiesta.
Colgué la casa azul
junto a mi cama
y pensando en ella me dormí.
Yo te oí llegar después
como un suspiro
y te oí decir ¡Ven junto a mí!
Tus palabras eran
como un cascabel
…Que triste sonaba
cuando desperté.
Contemple la casa
la fuente, el jardín,
pero tu, mi amiga,
no estabas allí.
…Porque a un sueño
¿que mas se le puede pedir?
…Por que aun sueño
¿que mas se le puede pedir….
Hilario Camacho
Pinturas de © Sharon Schock
Comentarios