AS MIMOSAS
Están as mimosas no intre de rebentar de luz e iluminar o inverno, os carreiros do val, a montaña toda. O seu arrecendo inesperado. Axiña sairá o oso do tobo e baixará da serra, atoutiñante e tenro polos cavorcos fondos. E a cigoña percorrerá, en inestable equilibrio, elegante, as campas.
Ao lonxe óese un cuco, aínda ao lonxe. Máis perto, os galos anunciando a chegada da alba. Xa é día. Un novo ano pra termar dos soños. E que volten cada ano renovados... canda as mimosas. Esas luces.
X. Pérez Mondelo
Comentarios