Acougo no atardecer
Nas fiestas dos teus ollos
púxose a mirar o ceo
namentras que o sol dourado
se peneira no teu pelo.
As rentes xogan as pombas
brancas do meu pensamento
no arume do viño tinto
que tes na cunca dos beizos.
A moza das túas olladas
está chea de segredos...
Non se sabe a quen agarda
de cóbados no antepeito.
No intre do teu acoguo,
no atardecer cantareiro,
a noite da miña alma
xa está chea de loceiros.
No arume do viño tinto
hai arrolos silandeiros.
púxose a mirar o ceo
namentras que o sol dourado
se peneira no teu pelo.
As rentes xogan as pombas
brancas do meu pensamento
no arume do viño tinto
que tes na cunca dos beizos.
A moza das túas olladas
está chea de segredos...
Non se sabe a quen agarda
de cóbados no antepeito.
No intre do teu acoguo,
no atardecer cantareiro,
a noite da miña alma
xa está chea de loceiros.
No arume do viño tinto
hai arrolos silandeiros.
Poesía e prosa
Comentarios