Agora terá meu pobo na noite
enfeitizada algunha luz acesa,
un furo tenro e feble latexante
que chamará por min...
Cunca de leite, centeo na táboa,
o resprandor do lume no rueiro
e os tellados de lousa apertados
no luar sin min...
Perto do riacho arrinca a curva
pura de montaña. Cecáis un anxo
vela ista saudade.
Voarán na chuvia ondas de amor,
arelas do fondo corazón magoado
de agardar por min.
Comentarios