Adeus dicían as mozas lindas desde as xanelas
regaban xeranios igual que se humedecen tumbas secas
e rían cores que xa non tiña a tarde.
Pasei por elas como un paxaro extraviado
pero non tiñan nome
só eran dedos que dicían adeus
e regresaban ao seu labor esquecéndome.
Eu tiráballes tarxetas de amor co meu nome e un número,
mais nunca chamaron.
Co tempo deime de conta que era un cartel publicitario
e no seu corazón de papel non había lugar para a esperanza.
A elegancia do século
Pura Tejelo
Foto Louis Vuitton
Comentarios