Encontro
Estes
duros outeiros que fixeron meu corpo
e
o abanean con tantos recordos, desataron o prodixio
daquela
que non sabe que a vivo e non chego a entendela.
Atopeime
coela unha noite unha mancha máis clara
sob
as incertas estrelas, no fusco do verán.
Arrodeábanos
a fragancia deste outeiros
máis
profunda que a sombra, e súpeta sonou
coma
se saise destes altos, unha voz máis limpa
e
desperta á vez, unha voz de tempos idos.
Algunha
vez a vexo e revive diante de min
definida,
inmutable, coma unha lembranza.
Incontro
Queste
dure colline che han fatto il mio corpo
e
lo scuotono a tanti ricordi, mi han schiuso il prodigio
di
costei, che non sa che la vivo e non riesco a comprenderla.
L'ho
incontrata, una sera: una macchia più chiara
sotto
le stelle ambigue, nella foschia d'estate.
Era
intorno il sentore di queste colline
più
profondo dell'ombra, e d'un tratto suonò
come
uscisse da queste colline, una voce più netta
e
aspra insieme, una voce di tempi perduti.
Qualche
volta la vedo, e mi vive dinanzi
definita,
immutabile, come un ricordo.
Cesare Pavese
Fotogramas de La Meglio Gioventù, de Marco Tulio Giordana
Comentarios