Dende
aquelas fiestras
Si
aquela muller, naquela fiestra,
fose
unha muller nova e fermosa,
e
tivese unha vista tal que poidese
contemplar
o meu rostro, e decatarse
de
canta fame de amor teño!
Xúrovos
que non poido vivir sin muller!
O
mesmo can meu, que me lambe os pés, o sabe.
Pro,
por que iba a ter ela esa diviña ollada,
que
deixa ver de fiestra a fiestra,
a
traveso da ancha praza, i ela non ten amor,
i
eu, en troques, que teño todo o amor do mundo,
non
poido ver xiquer, sober dos castiñeiros de Indias,
si
ela é nova, si é fermosa?
E
si chora cando eu choro, corazón, corazón valeiro.
Por
qué non haberá, ouh Deus!, isas miradas?
Poemas apócrifos
Álvaro Cunqueiro,
que firmó como Giorgio Cantalupo. 1971.
Pinturas de Li Wentao
Comentarios