Emigrantes en París
Ela na súa pobreza era belísima.
El díxolle trémulo
no que moran as estrelas.
Ela tivo a visión da patria perdida
El era esguío, moi alto,
errantes polos camiños
extraviados na última guerra romántica.
Erguéronse dun recanto os paxaros de súpeto
En París imposible non miralos.
Pura Tejelo
Comentarios