SOL POR ENTRE AS GALLAS

Emigrantes en París

Ela na súa pobreza era belísima.

El díxolle trémulo

o teu pelo é o manto

no que moran as estrelas.

Ela tivo a visión da patria perdida

e desde aquela mirou o seu pelo doutra maneira.

El era esguío, moi alto,

case famélico como eses homes que se encontraban

errantes polos camiños

extraviados na última guerra romántica.

Erguéronse dun recanto os paxaros de súpeto

como unha banda de balotes fuxidíos.

En París imposible non miralos.

A elegancia do século
Pura Tejelo