Aura
Entre tanto fluxo das horas que tremen no futuro
e un corazón que foxe de nós co seu peso de espectro,
instante medido na inmediata estrañeza da carne,
como a arte de respirar un penetrante abismo
ou metáfora ingrávida que florece no corpo.
Aparece no escenario dos ollos unha liña de febre,
Comentarios