Aura
Entre tanto fluxo das horas que tremen no futuro
e un corazón que foxe de nós co seu peso de espectro,
instante medido na inmediata estrañeza da carne,
como a arte de respirar un penetrante abismo
ou metáfora ingrávida que florece no corpo.
Aparece no escenario dos ollos unha liña de febre,

as árbores brillantes do entresoño,
e unha voz amarela usa a vertixe contra a sombra,
rapto do ar e lingua acesa da chuvia.

...
...


Miguel Anxo Fernán Vello
Habitación do asombro (2013)


Fotografías de © Anna Aden

Comentarios

Publicacións populares