No bosque negro
Deiteime debaixo dos piñeiros,
Mirei cara arriba, cara ao verde
Escuro na copa das árbores,
Brillo sombrío que marca o paso do azul.
Pechei os ollos, e un incrible
Sentido fluíu sen criterio:
Aquí xazo morta e enterrada,
E este é un cemiterio.
Estou nun repouso eterno,
Remataron todos os conflitos.
Caín recta e sentín os lamentos
Pola miña pequena vida pasada.
Dereito inxusto e labor perdido,
Sabio coñecemento desprezado;
A preguiza e o fracaso e o pecado,
Eu fun triste por isto?
Puxéronme triste a miúdo;
Xa nunca máis asaltan o meu pudor,
O meu corazón estaba cheo de dor
Pola alegría que nunca tivo.
Amy Levy
Fotografía de © Roque Soto Soto
Comentarios