entre a grea
Soamente os pobres coma ti pasean
as tardes calorosas polas rúas
levando ás costas as soidades crúas
que non comporten os que non pasean.
Soamente os pobres coma ti
amorean cansanzos de cen anos e mil lúas
que ben albiscan nas facianas súas
polas trazas das dores que amorean.
Non hai bancos na vila, non hai fontes,
non hai repouso para os pés feridos
nin auga para a gorxa que arde en sede.
Desnortado entre turbios horizontes,
venta a dor que choran sen xemidos,
mestúrate na grea gris que fede.
María Victoria Moreno
Fotografías de © Mike Brodie
Comentarios