Cantiga

Neste amencer de pombas indecisas
conversarei coas fontes
onde beben pesares cristalinos
as sombras que se axitan pola noite.

     Esa lúa de prata
     atopou o tesouro
que eu perdera na auga.


     No laio dos farois agonizantes
evocarei os nomes
que acenderon lucernas balbucintes
nas fragas mestas onde os medos dormen.

     Esa lúa de prata
     atopou o tesouro
     que eu perdera na auga.


     Neste tremor de chumbo e de diamante
serei luz que se esconde
no ardor aceso que xerou os días
ou na xerfa esfiañada en surtidores.

     Esa lúa de prata
     atopou o tesouro
     que eu perdera na auga.

     No rubor das estrelas acaladas
achegareime á morte,
sentirei o feitizo dos seus ollos,
e o seu bico na fronte.



Elexías de luz
María Victoria Moreno

Fotografías de © Sandy Kim




Comentarios

Publicacións populares