Aquí
contra miña pel o sopro
da
túa respiración durmida
E
alén fóra
O
murmurio do vento errante pola noite
Que
trae dos transfondos a efusión solitaria
Do
tumulto calado das cousas
E
entre un e outro sopro
Coas
ás abertas caendo polo tempo
A
extensión do abrazo
dun
ditoso eu mesmo de musical ausencia
Que
bebe un fondo río de amor e de misterio
Cuxas
dúas mans son
Dous
alentos disímiles.
Novas sentencias de amor
Tomás Segovia
No porto 1. Fotografía de Roque Soto
Tomás Segovia
No porto 1. Fotografía de Roque Soto
Comentarios