Abala!

Hei de ir contigo ao alén,
a onde tu vaias;
só contigo
porque tí somentes me amas;
Hei de ir contigo a aqués cantos ignotos
das ben remotas praias,
illas de luz en soños
no gurgullar das augas.

Hei de ir contigo ao alén,
onde as almas exhalan
o arrecendo sutil
do ben en flor, e canta
a saudade da néboa
como os teus ollos embazados, mansa.

Que ninguén o saiba! 
Que ninguén me vexa,
alma!
fuxir contigo ao alén,
a onde tu vaias;
Fai do teu seo un berce misterioso
e cúbreme co manto da esperanza;
Abala agora manseliñamente,
muito soave, abala!
Quere soñare en ti porque en ti moran
as miñas doces ansias;
Un beixo!
Abala agora manseliñamente,
muito suave, abala!




Abrente (1922)
Victoriano Taibo

Pintura de © João Ruas

Comentarios

Publicacións populares