Irei como hai que ir
Irei como hai que ir...como sempre
por os vellos camiños dos que non están xa
botando con todo o peito, un aturuxo no vento
que silence para sempre o silencio da noite
e traiga o agarimo e o voo da anduriña
os viños ben queridos, o amor e o canto da rianxeira...
nas tabernas que son a historia e queda...para recordar
Dende o Mar de Orzán que bate con forza contra o duro acantilado, mais...
Poema de Hilario Fernández González
Fotografías de © Roque Soto Soto
Comentarios