Quero un mundo onde as miñas fillas camiñen libres
onde ninguén as xulgue por viaxar soas
por usar saia curta
por abrir o cofre do seu corpo ao pracer
por amar aos homes ou amar a outras mulleres
por tenderse xunto aos lobos ou danzar coas serpes
que elixan
a exaltación do viño ou a quietude da auga
puños que rompan muros ou ventres que alberguen cantos
carmín cobalto nas costas ou o bronce do verán
quero un mundo no que
ningún deus
ningún dogma
ningún home
ningunha lei
censúreas
mutíleas
marxíneas
que ninguén lles diga que viñeron parir
que ninguén lles diga que viñeron limpar
que ninguén lles diga que o seu lugar é outro
un mundo á medida dos seus brazos
á medida do meu amor por elas
do amor de todas as nais polas súas fillas
un mundo no que eu non necesite escribir este poema
Fotografía: puntoycoma
Comentarios