FLOTANDO NO VENTO

Como un canto rodado

(Flotando no vento)

like a complete unknown,

like a rolling stone?

Bob Dylan, “Like a rolling stone”

                                   the answer is blowin' in the wind

Bob Dylan, “Blowin' in the wind”

A Sixto Aguirre Garín

e a todos os estudantes asasinados

polo franquismo dende 1936

Esquecín os nomes de todos os reis godos,

os máis de cen símbolos químicos

da táboa periódica dos elementos perigosos,

os dezanove modos válidos do siloxismo inútil,

os principios fundamentais do movemento inmóbil,

apenas me lembro do principio de Arquímedes

ou do teorema de Pitágoras

cando o poder nos ocupa desaloxando

aos libres hipotenusa arriba,

mais non esquecín nunca

os solidarios nomes estudantes

de Carlos González Martínez

e Arturo Ruiz García simplemente,

suspendidos a tiros para sempre

no Madrid en transición á nada,

flotando no vento da historia,

como un canto rodado.

Esquecín o título de todos os cadros

dos artistas de cámara e de corte,

pero non o que poñía a pintada

que non puido terminar baleado

Francisco Javier Verdejo Lucas

cal poema escrito contra un muro

de Almería candealmente inconcluso,

flotando no vento da historia,

como un canto rodado.

Esquecín o referendo que aprobou

a reconversión do franquismo

dende dentro da caverna,

pero non que ese mesmo día

foi reprimida en Madrid a disidencia

de Ángel Almazán Luna, morto

a golpes de uniformado poste,

flotando no vento da historia,

como un canto rodado.

Esquecín a nomenclatura das néboas

e o nivel de humidade dos aerosois,

pero aínda me fai chorar o fume do bote

policial que matou a María Luz Nájera

manifestándose sen antes repasar

o exame de meteoroloxía fascista

con risco de precipitación de gases,

flotando no vento da historia,

como un canto rodado.

Esquecín antes o nome das illas

canarias que o dos canarios

Bartolomé García Lorenzo

e Javier Fernández Quesada

ou o das provincias vasconavarras

que o de Javier Escalada Navaridas

e José Luis Aristizabal Lasa,

pero nunca que os mataron nelas;

por iso digo os nomes e os lugares

que os fan un a un revivir únicos

como en min cada un deles segue sendo,

flotando no vento da historia,

como un canto rodado.

Esquecín as armas e os uniformes

dos sanguinarios lacaios da Ditadura,

pero nin por un momento arrebolado

a Enrique Ruano voando dende a fiestra

mentres comía sirenas e bebía bengalas

como todos aqueles alumnos de esperanza

que xa eran profesores de futuro,

flotando no vento da historia,

como un canto rodado.

Que absurdo non ter morto con vós,

poetas sen rima e sen medida,

eu que puiden ser calquera

se o azar non quixese

que escribise este poema,

flotando no vento da historia,

como un canto rodado.

Acaso eles foron os verdadeiros poetas

do meu tempo, para sempre

flotando na nosa memoria,

como cantos rodados,

onde o fascio nunca tivo dominio.

A muller sinfonía

Claudio Rodríguez Fer