Leña verde


─Pola alma dos teus, San Roquiño,  bótame unha man que me periga o pescozo. Teño que aprobar fiscal.

E non houbo maneira de arrialo dos meus pés ata que botei ó lombo a encarga. Meterme ós libros cos meus anos...

Custar custoume un mundo, que isto non é cousa de sanroques pero o rapaz no era máis home se non aprobaba. Vaia o milagre por el e polo conto que me trouxo. Sería ofrecemento de ver: o rapaz casa por casa, pedindo a culleradas aceite do bo ata facer un litro.

Pero faltoulle tempo e marchou fuxido. Un martes e trece e en avión que ata medo non tivo.

Que a min non me come as papas na cabeza ninguén. Con ser un anaco de pao non houbo quen se rira de min ou me chiase e non marchara co tortullo no corpo.

Camaradas, se en verdades somos santos e pola madeira que nos funda, axudádeme nesta revolución.

¡Ata a victoria!


Mónica Góñez (Fisterra, 1977)
Minirelatos
© Cartabón
 Vigo
1999



Comentarios

Publicacións populares