SOL POR ENTRE AS GALLAS

Cacharela

Axiña, agora, aquí, sempre!

T.S. Eliot

Calade ora, mirái Por un momento

lapea a cacharela, tal se fora

divina aparición. Mirái agora!

Un anxe pasa. É o intre de pór tento.

Cantade, anxes, cantái, mentras que o alento

divino da súa lapa inda en vós mora.

Non vai unha calandra nesta aurora

contra a noite do sangre, un són de vento?

Cantái, bailade á roda. E, encendida,

á ver se, són á són, vai clareando

escura noite en lapa transfundida.

Escura noite un intre alapeando

á enrodelarse en nada, consumida

en música, non sei cómo nin cándo.

Lanza de soleda

Aquilino Iglesia Alvariño

© Hector Amezoua e © Patrick Record