En busca da cagalla do lagarto

I-eu agora, Señor...

Eu tiña aquí a tardiña.

Viñera, non sei cómo, ó longo e cen ríos.

Na ponte das oito e media,

xunta os muiós da noite,

atopeina aínda viva.

Nas miñas maus tremaban os seus seos

húmedos i-estremecidos.

Louriña loura a súa cabeleira

enguetábase en tódal-as bufardas.

(Ai, vírades entón, vidreiras coma erosas!)

Debruzada en doce pontes

esperóu aquel intre todo o día.

E cando nos demos conta

o seu corpo desaperecéu do mundo.

As álbores agora:

-Era mais doce, era, que o pumar de Pumariño,

cheo de repinaldos e de niños de rula.

Os cómaros agora:

-Foi él, foi o terra.

En Montes Outos desgrudellóuna toda.

As pedras agora:

-En todas nós, pedriñas de todo o mundo,

deixóu un chucho de saudade.

I-eu agora, Señor!