I-eu agora, Señor...

Eu tiña aquí a tardiña.
Viñera, non sei cómo, ó longo e cen ríos.
Na ponte das oito e media,
xunta os muiós da noite,
atopeina aínda viva.

 Nas miñas maus tremaban os seus seos
húmedos i-estremecidos.
Louriña loura a súa cabeleira
enguetábase en tódal-as bufardas.


 (Ai, vírades entón, vidreiras coma erosas!)

Debruzada en doce pontes
esperóu aquel intre todo o día.
E cando nos demos conta
o seu corpo desaperecéu do mundo.
 As álbores agora:
-Era mais doce, era, que o pumar de Pumariño,
cheo de repinaldos e de niños de rula.
Os cómaros agora:
-Foi él, foi o terra.
En Montes Outos desgrudellóuna toda.
As pedras agora:
-En todas nós, pedriñas de todo o mundo,
deixóu un chucho de saudade.
I-eu agora, Señor!

Cómaros verdes
Aquilino Iglesia Alvariño


Fotografías de © Roque Soto Soto


Comentarios

Publicacións populares