A ronda das medas
...

Da baruda Galiza centeeira
Florece no San Xoan ca graza loira
Das medas ledas. As contestes rodas
Dand'o o pé hastra o curuto arredondean
Podentes e tranquios, a colleita
Nos ben compostos mollos ordeada. 
Sinxelas, graves, ledas, a fartura
Das agras e o regosto panteista
Amado dos labregos cando compran
Co étnico anceio unha laboura artista
Grava na forma gasalleira e forte
De dona, de montana, de torreiro.
Teñen maestá de souto, e d'ourizontes
O redopio espallado. As suas abas
Semellan os bariles erguementos
Das montanas da terra que nos lonxes
Puidas do sol e o vento de lus calma
Parecen fabricadas. En parexas
As ricas medas do fogar petrucio
Presiden a xuntanza dos medonchos
E das albelas medas mais cativas
Pro todas, na irmandade labradoras
Viven e xuntan os afiados ventres
E pra todas o sol bate acotío
Dando a espiga e a palla o ton dourado
Que amansa os ouros vellos do pan quente
O druida, grande poeta dos segretos
Podentes da paisaxe, ben sabía
As horas en que as medas teñen fala
Pois toda cousa -fonte, pedra, souto-
Ten no armoñoso decorrer do mundo
Un intre en que libera sua esenza
Da fera lei que ás cousas agrillóa.
...



Xeórxicas do pan
Ramón Otero Pedrayo

Pinturas de Fermín González Prieto e Francisco Lloréns

Comentarios

Publicacións populares