Verao
A poesía queima nos labios e a súa verdade queima
contra o silencio e o medo
contra a palabra morta a poesía é
queimadura branca de sol e estar vivos deste lado da luz
e a poesía é
un salto de alegría na voz un río que nace no centro
das cantigas que foron nós e somos
a patria máis diúrna o corazón aceso
flor e pan aberto un ángulo de seda
e o oso desexo o noso
estrela firme
o mar
e aquí está o vento e a poesía é
corrente de metal lámina viva
árbore de mencer orientación do amor e ferve o canto
e a poesía é
o camiño da seiva e o alento da brasa
e aquí estamos nós estamos
a pesar dos mecanismos que segregan sombra
a pesar dos sistemas cegos da noite
a pesar do labirinto e do pozo e dun século negro
construcción de túnel para a morte
aquí estamos e alzamos o sangue
e afirmamos deste lado da luz
o verbo antigo e a arte da poesía no tempo noso e no futuro
na raíz e no ceo
na liberdade que nos é desde nós
aquí onde nace a palabra
liberada
Miguel Anxo Fernán Vello
Pinturas de Duffy Sheridan
Comentarios