SOL POR ENTRE AS GALLAS

A praza do Diamante

Tes os ollos cheos de palabras, a vida tendida diante, escaparate de xoguetes cancións fáciles de cantar. Canción dun tempo de tranvías e rúas mal empedradas; días de sol e de choiva, barrio arriba e barrio abaixo. Noites de lúa chea... soños de verbena... Bela como unha princesa dalgún vello conto de nenos, véxote bailar un valse no bico dos pés na praza do Diamante.

E ti, na azotea, tendendo a roupa

ou sentada cosendo 

soa, coa tarde, 

e rodeada de varandas, 

de vento e de azul. 

Sentir que pasan os días 

coma se fose un xogo de azar: 

unha rosa por San Xurxo

e flores negras o Día de Todos os Santos. 

Paroleo de tendas,
coloriños de mercado; cheiro de xofre e de lúa cada noite de San Xoán.

Noites de lúa chea... soños de verbena... O paxaro de mocidade arrinca o voo espello alá: valses que van e veñen na praza do Diamante.

E ti, na azotea, tendendo a roupa ou sentada cosendo soa, coa tarde, e rodeada de varandas, de vento e de azul. longas tardes de domingo po de lúa nas azoteas, quietude de inverno á tardiña cando escurece pronto. Cheiro de rosa perdida, claridade de cristal embazado, xoguete roto,, cinza de paxaro amado,

Noites de lúa chea...
soños de verbena...
E cando a canción remate

outra empezará, pois todo xira como os valses da praza do Diamante.

Joan Ollé e Ramón Muntaner

Fotogramas do filme La plaça del Diamant (1982), dirixida por Francesc Betriú