ESBARANDO NA FERVENZA

 

Nas veiguiñas do río

Deitado na herbiña de xuño, onde os deuses teceron a súa coroa de margaridas e violetas, sinto escorrer o Lor na fervenza i esbarar os séculos por ista nosa tribu celta vella. E tan porfiosa que non quere desaparecer. Eiquí, na montaña, está o berce da tribu, o lar quente da historia anónima que chega a nós, a follas novas, polo tronco vello afincado na terra. E bon que as cousas sexan asín.

Primaveira no Lor
Eduardo Moreiras

Fotografías de © Emilio Blanco "Milucho"