CANLES DE PENETRACIÓN

 Parte de batalla

Decidín desconecta-las borneiras que me unen
cos circuítos da comunicación.
Desoio as ondulantes danzas de Hertz
as insinuantes chamadas do fax e o movicón
que tradean o diafragma terrasiena das miñas tardes.
Manteño unha prudencial distancia cos visores luminosos
de tanta sutileza para incorporarse
ás células primitivas do meu corpo.
Esgrimo
con alta convicción
o escudo protector das miñas artesanías
das miñas imprecisas talladuras sobre a madeira
das miñas convulsións con papel e pinturas.

Son libre dígome

e desconecto unha a unha

as liñas de entrada á miña consciencia.

Os hábiles excitadores non se dan por vencidos

encontraron imperceptibles canles de penetración

os moi arteiros

coñecen cada febleza da miña conducta

e agardan o intre axeitado para atacarme sen piedade

acender algunha luz verde nas miñas pestanas

e facerme na caluga cóxegas

ríndose. 

Non coñecen a miña arma secreta:

un desactivador ultrasensible

que aínda funciona como un corazón.

Voces do alén-mar

Antonio J. González