VEXO ARDER AO MUNDO

O mundo está a arder

En pantallas
cal papel en ávida cheminea
vexo arder ao mundo,
percibo o cheiro do tempo e o que espera;
de consonantes caracteres
encheuse.
Observo a nenos con rostros murchos,
como bonecas a quen ninguén prestaba atención.
En pantallas
advirto ao clero pagar as súas dignidades aos gardiáns,
por temor ás barbas que enferruxan
mandamentos de saliva.
En pantallas
aspiro o aroma da frialdade,
cal pólvora que domina todos os idiomas,
ata volverme inepto
e a miña maternidade repousa sobre as súas lápidas.
En pantallas
distingo multicolores bandeiras
como cadaleitos e soños descalzos;
palidecieron as súas lúas,
tatexou o camiño.
En pantallas
vexo arder ao mundo
e cisco as miñas cinzas.

 Shurouk Hammod