CANDO CALAN AS FONTES

Os ollos fechados

Os nenos da cidade procuran cando soñan
o rostro das imaxes dormidas entre a pedra
mais é grande a tristeza
e múltiples as formas do desexo que invocan.

É por iso que choran cando calan as fontes

e deitan sobre elas outros corpos presenciais;

auga clara na hora da mañá descoberta,

tristeza entre a follaxe do seu turvo futuro.

Os nenos, na cidade, suspeitan da beleza

dun poente cincento no mar das carruaxes,

coñecen cando chegan os anxos da loucura:

é por eles que agardan. 

Os nenos, cando a tarde demora o seu final

escreben cousas tristes sobre as húmidas páxinas

e deixan tras de si unha ausencia de nubes

en que tamén eu soño: da luz para a palabra.

O corpo e as sombras

Eusebio Lorenzo

Fotografías de © Gordon Parks