TANTAS CATÁSTROFES
O patio
(Fragmento 41)
Espertáronme os berros de alguén no patio
Espertáronme o cheiro a gas: todos xacían mortos, eu tamén.
Espertáronme o cheiro a gas: todos xacían mortos, eu tamén.
Espertoume o estalido da guerra e o lume nas miñas roupas.
Había unha calma total. Só oíanse os tranquilizantes ronquidos do meu pai.
Había unha calma total. Só oíanse os tranquilizantes ronquidos do meu pai.
Espertáronme tantas catástrofes.
Era como estar a se adestrar para o futuro.
Bo Caperlan
Pintura de Zdzisław Beksiński
Comentarios